ovelifull.txt

 Ali Riza ile Ahmedin Hikâyesi Ne tuhaftır Ali Rıza ile Ahmedin hikayesi Birisi köyde oturur Birisi şehirde Ve her sabah Şehirdeki köye gider Köydeki şehire   Galata Köprüsü         Dikilir köprü üzerine Keyifle seyrederim hepinizi Kiminiz kürek çeker sıya sıya Kiminiz midye çıkarır dubalardan Kiminiz dümen tutar mavnalarda Kiminiz cimacıdır halat başında Kiminiz kuştur uçar şairane Kiminiz balıktır pırıl pırıl Kiminiz vapur kiminiz şamandıra Kiminiz bulut havalarda Kiminiz çatanadır kırdığı gibi bacayı Sıp diye geçer Köprünün altından Kiminiz düdüktür öter Kiminiz dumandır tüter Ama hepiniz hepiniz Hepiniz geçim derdinde Bir ben miyim keyif ehli içinizde Bakmayın gün olur ben de Bir şiir söylerim belki sizlere dair Elime üç beş kuruş geçer Karnım doyar benim de       Gangster         Şiir yazdım bunca senedir Ne buldum Eşkiyalık edeceğim bundan sonra  Haberi olsun yol kesenlerin: İş yok artık kendilerine Dağ başlarında  Mademki ekmeklerini alıyorum Ellerinden Buyursunlar onlar da benim yerime Munhal var edebiyat aleminde   Yaşıyor Musun  Takmaya çalışırken kuyruğunu Birlikte yaptığımız şeytan uçurtmasının Görürdüm çırpınırdı ufacık kalbin Hatırımdan bile geçmezdi Sana duyduklarımı söylemek Acaba hala yaşıyor musun       Harbe Giden         Harbe giden sarı saçlı çocuk Gene böyle güzel dön Dudaklarında deniz kokusu Kirpiklerinde tuz Harbe giden sarı saçlı çocuk       Ekmek         Dilimin ucunda bir eski arkadaş adı Unutulmuş şekilleri taşıyan bulutlar Bir gökyüzü genişliğiyle ruhuma dolar Otların üstüne sırt üstü yatmanın tadı  Avucumda sıcaklığını duyduğum ekmek Üstümde hatırası kadar güzel sonbahar O bembeyaz  o tertemiz bulutlara dalar Düşünürüm bir çocuk türküsü söyleyerek       Deniz Kızı         Denizden yeni mi çıkmıştı neydi  Saçları dudakları  Deniz koktu sabaha kadar  Yükselip alçalan göğsü deniz gibiydi   Yoksuldu biliyorum  -Ama boyna da yoksulluk sözü edilmez ya-  Kulağımın dibinde yavaş yavaş  Aşk türküleri söyledi   Neler görmüş neler öğrenmişti kim bilir  Denizle boğaz boğaza geçen hayatında  Ağ yamamak ağ atmak ağ toplamak  Olta yapmak yem çıkarmak kayık temizlemek  Dikenli balıkları hatırlatmak için  Elleri ellerime değdi   O gece gördüm onun gözlerinde gördüm  Gün ne güzel doğarmış meğer açık denizde  Onun saçları öğretti bana dalgayı  Çalkalandım durdum rüyalar içinde   Hürriyete Doğru         Gün doğmadan   Deniz daha bembeyazken çıkacaksın yola   Kürekleri tutmanın şehveti avuçlarında   İçinde bir iş görmenin saadeti   Gideceksin   Gideceksin ırıpların çalkantısında   Balıklar çıkacak yoluna karşıcı   Sevineceksin   Ağları silkeledikçe   Deniz gelecek eline pul pul   Ruhları sustuğu vakit martıların   Kayalıklardaki mezarlarında   Birden   Bir kıyamettir kopacak ufuklarda   Denizkızları mı dersin kuşlar mı dersin   Bayramlar seyranlar mı dersin şenlikler cümbüşler mi   Gelin alayları teller duvaklar donanmalar mı   Heeeey   Ne duruyorsun be at kendini denize   Geride bekliyenin varmış aldırma   Görmüyor musun her yanda hürriyet   Yelken ol kürek ol dümen ol balık ol su ol   Git gidebildiğin yere   İstanbulu Dinliyorum         İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı Önce hafiften bir rüzgar esiyor Yavaş yavaş sallanıyor Yapraklar ağaçlarda Uzaklarda çok uzaklarda Sucuların hiç durmayan çıngırakları İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı  İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı Kuşlar geçiyor derken Yükseklerden sürü sürü çığlık çığlık Ağlar çekiliyor dalyanlarda Bir kadının suya değiyor ayakları İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı  İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı Serin serin Kapalıçarşı Cıvıl cıvıl Mahmutpaşa Güvercin dolu avlular Çekiç sesleri geliyor doklardan Güzelim bahar rüzgarında ter kokuları İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı  İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı Başımda eski alemlerin sarhoşluğu Loş kayıkhaneleriyle bir yalı Dinmiş lodosların uğultusu içinde İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı  İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı Bir yosma geçiyor kaldırımdan Küfürler şarkılar türküler laf atmalar Birşey düşüyor elinden yere Bir gül olmalı İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı  İstanbulu dinliyorum gözlerim kapalı Bir kuş çırpınıyor eteklerinde Alnın sıcak mı değil mi biliyorum Dudakların ıslak mı değil mi biliyorum Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasından Kalbinin vuruşundan anlıyorum İstanbulu dinliyorum       Mahallemdeki Akşamlar İçin         Kımıldanır mahallemin daralan ruhu Basma perdelerimde gün batarken Atıp saatler süren uykusunu Odama uzanır akasyam  pencereden Kırmızı uzak damlarda bir serinleme Uyanır gündüz uykusundan evler Kapılarda işleri ellerinde Kadınlar giyinip kocalarını bekler iyi insanların ruhudur yakınlaşır Takunya sesleri gelir evlerden Yalnız bu dem rahat bir dünya taşır Bin mihnet dolu kafasında yorgun beden Her şeyin geliş saatidir akşam Mahallede ömürler akşamüstü başlar Hepsi burda buluşmaya gelir akşam Başka dünyalardan ayaklar başlar       Şaheserim         Aşık olduğum zamanlarda Şiir yazmak adetim değildi Halbuki asıl şaheserimi Onu en cok sevdiğimi Anladığım zaman yazdım  Onun için bu şiiri İlk önce ona okuyacağım   Aşk Resmi Geçidi         Birincisi o incecik o dal gibi kız Şimdi galiba bir tüccar karısı Ne kadar şişmanlamıştır kim bilir Ama yine de görmeyi çok isterim Kolay mı İlk göz ağrısı  İkincisi Münevver Abla benden büyük Yazıp yazıp bahçesine attığım mektupları Gülmekten katılırdı okudukça Bense bugünmüş gibi utanırım O mektupları hatırladıkça   çıkar  dururduk mahallede  halde  yan yana yazılırdı duvarlara  yangın yerlerinde  Dördüncüsü azgın bir kadın Açık saçık şeyler anlatırdı bana Bir gün de önümde soyunuverdi Yıllar geçti aradan unutamadım Kaç defa rüyama girdi  Beşinciyi geçip altıncıya geldim Onun adı da Nurinnisa Ah güzelim Ah esmerim Ah Canımın içi Nurinnisa  Yedincisi Aliye kibar bir kadın Ama ben pek varamadım tadına Bütün kibar kadınlar gibi Küpe fiyatına kürk fiyatına  Sekizinci de o bokun soyu Elin karısında namus ara Kendinde arandı mı küplere bin Üstelik  Yalanın düzenin bini bir para  Aytendi dokuzuncunun adı İş başında şunun bunun esiri Ama bardan çıktı mı Kiminle isterse onunla yatar  Onuncusu akıllı çıktı  gitti  Ama haksız da değildi hani Sevişmek zenginlerin harcıymış İşsizlerin harcıymış İki gönül bir olunca Samanlik seyranmış ama İki çıplak da olsa olsa Bir hamama yakışırmış  İşine bağlı bir kadındı on birinci Hoş olmasın da ne yapsın Bir zalimin yanında gündelikçi leksandra Geceleri odama gelir Sabahlara kadar kalır Konyak içer sarhoş olur Sabahı da işbaşı yapardı şafakla  Gelelim sonuncuya Hiçbirine bağlanmadım Ona bağlandığım kadar Sade kadın değil insan Ne kibarlık budalası Ne malda mülkte gözü var Hür olsak der Eşit olsak der İnsanları sevmesini bilir Yaşamayı sevdiği kadar   Kapalı Çarşı         Giyilmemiş çamaşırlar nasıl kokar bilirsin Sandık odalarında Senin de dükkanın öyle kokar işte Ablamı tanımazsın Hürriyette gelin olacaktı yaşasaydı Bu teller onun telleri Bu duvak onun duvağı işte Ya bu çamurdaki kadınlar Bu mavi mavi Bu yeşil yeşil fistanlı Geceleri de ayakta mı dururlar böyle Ya bu pembezar gömlek Onun da bir hikayesi yok mu Kapalı Çarşı diyip geçme Kapalı Çarşı Kapalı kutu   Baharın İlk Sabahları         Tüyden hafif olurum böyle sabahlar Karşı damda bir güneş parçası İçimde kuş cıvıltıları şarkılar Bağıra çağıra düşerim yollara Döner döner durur başım havalarda  Sanırım ki günler hep güzel gidecek Her sabah böyle bahar Ne iş güç gelir aklıma ne yoksulluğum Derim ki: Sıkıntılar duradursun Şairliğimle yetinir Avunurum   Bedava         Bedava yaşıyoruz bedava   Hava bedava bulut bedava   Dere tepe bedava   Yağmur çamur bedava   Otomobillerin dışı   Sinamaların kapısı   Camekanlar bedava   Peynir ekmek değil ama    Acı su bedava   Kelle fiyatına hürriyet   Esirlik bedava   Bedava yaşıyoruz bedava       Ben Orhan Veli         Ben Orhan Veli Yazık oldu Süleyman Efendiye Mısra-i meşhurunun mübdii Duydum ki merak ediyormuşsunuz Hususi hayatımı Anlatayım: Evvela adamım yani Sirk hayvanı falan değilim Burnum var kulağım var Pek biçimli olmamakla beraber Bir evde otururum Bir işte çalışırım Ne başımda bulut gezdiririm Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet Ne İngiliz kralı kadar Mütevaziyim Ne de Celâl Bayarın Sabık ahır usağı gibi aristokrat Ispanağı çok severim Puf böreğine hele Biterim Malda mülkte gözüm yoktur Vallahi yoktur Oktay Rıfatla Melih Cevdettir En yakın arkadaşlarım Bir de sevgilim vardır pek muteber İsmini söyleyemem Edebiyat tarihçisi bulsun Ehemmiyetsiz şeylerle de uğraşırım Meşgul olmadığım ehemmiyetsiz Sadece üdeba arasındadır Ne bileyim Belki daha bin bir huyum vardır Amma ne lüzum var hepsini sıralamaya Onlar da bunlara benzer   Bu Şehri Bırakmak         Bu şehirde yağmur altında dolaşılır Limandaki mavnalara bakıp Şarkılar mırıldanılır geceleri Bu şehrin sokakları çoktur Binlerce insan gelir gider sokaklarında Her akşam çayımı getiren Ve bir Beyaz Rus olmasına rağmen Hoşuma giden garson kadın bu şehirdedir  Bu şehirdedir Valsler foksrotlar altında Şumandan Bramsdan Parçalar çaldığı zaman dönüp Bana bakan ihtiyar piyanist  Doğduğum köye müşteri taşıyan Şirket vapurları bu şehirdedir Hatıralarım bu şehirdedir Sevdiklerim Ölmüşlerimin mezarları  Bu şehirdedir işim gücüm Ekmek param Fakat bütün bunlara mukabil Yine budur başka bir şehirdeki Bir kadın yüzünden Bıraktığım şehir   Buğday         Düzüldü uçsuz bucaksız alay Çıngıraklar çalar kapılarda Düzüldü uçsuz bucaksız alay Bak son hasad başladı rüzgarda  Okundan ayrılmak üzere yay Kuyuların ağzı genişledi Okundan ayrılmak üzere yay Korku ta kemiğime işledi  Savruluyor gökyüzünde buğday Gölgeler uzaklaşıyor yerde Savruluyor gökyüzünde buğday Tanrım tanrım Bir deva bu derde  Düzüldü uçsuz bucaksız alay Çıngıraklar çalar kapılarda Düzüldü uçsuz bucaksız alay Bak son hasad başladı rüzgarda  Undan bize de pay bize de pay Koşun buğday dağıtıyor Yusuf Undan bize de pay bize de pay Çökmeden sonu gelmiyen kusuf  Eriyecek tencerede kalay Çocuklar ağlaşmasınlar dağda Eriyecek tencerede kalay Yetişmiyecek Ömer imdada  Altında aynı eğer aynı tay Arayıcısı herkes bir sesin Altında aynı eğer aynı tay seferi aynı köye herkesin  Artık kuruldu bu kervansaray Boşuna düşünür ihtiyarlık Artık kuruldu bu kervansaray Şimdi seslerle dolu mezarlık       Dedikodu         Kim söylemiş beni Süheylaya vurulmuşum diye Kim görmüş ama kim Eleniyi öptüğümü Yüksekkaldırımda güpegündüz Melahati almışım da sonra Alemdara gitmişim öyle mi Onu sonra anlatırım fakat Kimin bacağını sıkmışım tramvayda Güya bir de Galataya dadanmışız Kafaları çekip çekip Orada alıyormuşuz soluğu Geç bunları anam babam geç Geç bunları bir kalem Bilirim ben yaptığımı Ya o Muallayı sandala atıp Ruhumda hicranını söyletme hikayesi   Fena Çocuk         mektepten kaçıyorsun kuş tutuyorsun deniz kenarına gidip fena çocuklarla konuşuyorsun duvarlara fena resimler yapıyorsun bir şey değil beni de baştan çıkaracaksın sen ne fena çocuksun