cahitfull.txt

Abbas  Haydi abbas vakit tamam  Akşam diyordun işte oldu akşam  Kur bakalım çilingir soframızı  Dinsin artık bu kalp ağrısı  Şu ağacın gölgesinde olsun  Tam kenarında havuzun  Aya haber Sal çıksın bu gece  Görünsün söyle gönlümce  Bas kırbacı sihirli seccadeye  Göster hükmettiğini mesafeye  Ve zamana  Katıp tozu dumanı  Var git  Böyle ferman etti Cahit  Al getir ilk sevgiliyi Beşiktaş’tan  Yaşamak istiyorum gençliğimi yeni baştan   Hâtıralar         Bilmem ki hâtıralar Ne istersiniz benden Gelir gelmez sonbahar  Bu kanad çırpış neden Cama vuracak ne var Ey eski hâtıralar   Sanmayın güller açar Bülbül değildir öten Bu rüzgâr başka rüzgâr  Ne istersiniz benden Bilmem ki hâtıralar Gelir gelmez sonbahar   İlk Aşk         Felek ne kadar kahretse kalbimize Zaman zaman hatırladığımız olur Hangi dilber ilk aşkı tattırdı bize Bir bahtiyarla yaşadığımız olur  Ah o yaz gecesi o mehtap o havuz Balkonundan gül atan cömert sevgili Aşkınla deli divane olduğumuz Sarmaşığa tırmandığımızdan belli  Belki bugün bu yaşta tekrar olunmaz İlk aşk gecesinin masum yeminleri Fakat nerde ilk öpüşün verdiği haz Saadet bilmiyorum o hazdan gayri   Karanlıktaki Hazine         Karanlığa sevgiyle baktığım gece gördüm  Hala o güven sevinciyle uçmakta gönlüm  Süründüğümüz bu çamur deryasından uzak  Bu yerlere uğramamış bir bahar içinde  Gerçekten cennet misali bir dünya kuracak  Gürbüz nesiller büyüyor sağlıklar içinde   Çocuklarımız torunlarımız var içinde   Korktuğum Şey         Gün çekildi pencerelerden Aynalar baştan başa tenha Ses gelmez oldu bahçelerden Gök kubbesi döndü siyaha  Sular kesildi çeşmelerden Nerden dolacak bu taş nerden Nergislerin açtığı yerden Ey kuş uçurtmıyan ejderha  Ne yardan geçilir ne serden Korkuyorum bu gecelerden Bel bağladığım tepelerden Gün doğmıyabilir bir daha   Kulak Ver Ki         Kulak ver ki havasında bahçemizin Gök maviliğinden dal yeşilliğinden Bir türkü söylenmede kendiliğinden Nasıl dinlersen öyle sen veya hazin  Kulak ver dolaşan ruhumuzu tel tel Dallardaki tomurcukları ürperten Bir türkü söylenmede kendiliğinden Dinlenmedikçe ömrün artar öyle güzel       Memleket İsterim         Memleket isterim  Gök mavi dal yeşil tarla sarı olsun  Kuşların çiçeklerin diyarı olsun   Memleket isterim  Ne başta dert ne gönülde hasret olsun  Kardeş kavgasına bir nihayet olsun   Memleket isterim  Ne zengin fakir ne sen ben farkı olsun  Kış günü herkesin evi barkı olsun   Memleket isterim  Yaşamak sevmek gibi gönülden olsun  Olursa bir şikayet ölümden olsun   Mezarlık         Ve şehrin şenliğine karşılık Susar servileriyle mezarlık Susar ve hatırlar - Bu kırık Aynadaki hazin perişanlık  Sizindir siz gafil siz bihaber İnsanlar bilseydiniz ne bekler Bir gün açmak için bu çiçekler Ölülerin sükûnu çiçekler   Otuz Beş Yaş         Yaş otuz beş Yolun yarısı eder Dante gibi ortasındayız ömrün Delikanlı çağımızdaki cevher Yalvarmak yakarmak nafile bugün Gözünün yaşına bakmadan gider Şakaklarıma kar mı yağdı ne Benim mi Allahım bu çizgili yüz Ya gözler altındaki mor halkalar Neden böyle düşman görünüyorsunuz Yıllar yılı dost bildiğim aynalar Zamanla nasıl değişiyor insan Hangi resmime baksam ben değilim Nerde o günler o şevk o heyecan Bu güler yüzlü adam ben değilim Yalandır kaygısız olduğum yalan Hayal meyal şeylerden ilk aşkımız Hatırası bile yabancı gelir Hayata beraber başladığımız Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir Gittikçe artıyor yalnızlığımız Gökyüzünün başka rengi de varmış Geç farkettim taşın sert olduğunu Su insanı boğar ateş yakarmış Her doğan günün bir dert olduğunu İnsan bu yaşa gelince anlarmış Ayva sarı nar kırmızı sonbahar Her yıl biraz daha benimsediğim Ne dönüp duruyor havada kuşlar Nerden çıktı bu cenaze Ölen kim Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar Neylesin ölüm herkesin başında Uyudun uyanamadın olacak Kim bilir nerde nasıl kaç yaşında Bir namazlık saltanatın olacak Taht misali o musalla taşında   Ölüm I         Sözünde durmadı mavi gökler Gün kararıyor gitgide ölüm Akşam yeli nedameti söyler Nedamet yer etti bende ölüm  Ne yapsam gün doğmuyor gönlümce Sudur akar kendi bildiğince Hangi pencereye koşsam gece Gitmiyor bu can bu tende ölüm  Ne vefasız geçmişten hayır var Ne gelecekler imdada koşar Çoktandır tekneyi aldı sular Çoktandır ümitler sende ölüm   Ölümden Sonra         Öldük ölümden bir şeyler umarak  Bir büyük boşlukta bozuldu büyü  Nasıl hatırlamazsın o türküyü  Gök parçası dal demeti kuş tüyü  Alıştığımız bir şeydi yaşamak  Şimdi o dünyadan hiç bir haber yok  Yok bizi arayan soran kimsemiz  Öylesine karanlık ki gecemiz  Ha olmuş ha olmamış penceremiz  Akar suda aksimizden eser yok        Anlamak         Yaşım ilerledikçe daha çok anlıyorum Ne büyük nimet olduğunu ah ey güzel gün Boş yere üzülmekte mana yok anlıyorum Kadrini bilmek lazım artık her açan gülün Şükretmek türküsüne daldaki her bülbülün Yanmak da olsa artık aşk ile yaşıyorum       Sanatkârın Ölümü         Gitti gelmez bahar yeli Şarkılar yarıda kaldı Bütün bahçeler kilitli Anahtar Tanrıda kaldı  Geldi çattı en son ölmek Ne bir yemiş ne bir çiçek Yanıyor güneşte petek Bütün bal arıda kaldı   Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar         Öyle dalmışım ki bu akşamüstü Komşu arsadır gözümde gökyüzü  Ben dünyadan bihaber bir çocuğum Kayıp zıpzıplarımı arıyorum  Koşun çocuklar koşun komşu kızlar Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar       Bayram Yemeği         Korkarım felekte bir gün Bir bayram yemeğinde Anam babam gibi kardeşlerim de En güzel dalgınlığında ömrün Beni gurbette sanıp Keşke gelseydi bu bayram Diyecekler Ve birdenbire yürekler Aynı acıyla yanıp Hepsinin gözleri yaşaracak Öldüğümü hatırlayarak   Bir Ölünün Ağzından         Kabrime çiçek getirenlere gülerim Gafil kişilermiş şu insanlar vesselam Bilmezler ki bu kabirle yoktur alakam Ben o çiçeklerdeyim ben o çiçeklerim   Gençlik Böyledir İşte         İçimi titreten bir sestir her gün Saat her çalışında tekrar eder     Ne yaptın tarlanı nerede hasadın Elin boş mu gireceksin geceye Bir düşünsen yarıyı buldu ömrün Gençlik böyledir işte gelir gider Ve kırılır sonra kolun kanadın Koşarsın pencereden pencereye  Ah o kadrini bilmediğim günler Koklamadan attığım gül demeti Suyunu sebil ettiğim o çeşme Eserken yelken açmadığım rüzgâr Gel gör ki sular batıya meyleder Ağaçta bülbülün sesi değişti Gölgeler yerleşiyor pencereme Çağınız başlıyor ey hâtıralar   Gerçek         Can yoldaşım olmasa olmasın Yanlızım diye hayıflanmasın Eğilmiş üstüne gökyüzü masmavi Bir anne şefkatine müsavi Üç adım ötede deniz Dosttur ne öfkesi ne durgunluğu sebepsiz Bir derdin varsa açılabilirsin ağaçlara Ağaç yaprak verir sır vermez rüzgara Ve kış yaz Dalda kuş eksik olmaz Dağ başında duman  Yanlızlık nedir göreceksin öldüğün zaman   Gün Eksilmesin Penceremden         Ne doğan güne hükmüm geçer Ne halden anlayan bulunur Ah aklımdan ölümüm geçer Sonra bu kuş bu bahçe bu nur  Ve gönül Tanrısına der ki - Pervam yok verdiğin elemden Her mihnet kabulüm yeter ki Gün eksilmesin penceremden       Gün Olur Ki         Gün olur ki ne gökyüzü para eder Ne deniz kenarı ne bağlar bahçeler Gün olur ki ne kız ne rakı ne şiir Hiçbir sey insanı sarmaz kandıramaz Her çeşmeden boş döner elindeki tas Gün olur ki çıldırmak işten değildir